چه با مهربانم كردم؟
هيچ وقت مرا نبخـــــــــــش ...حتي اگر او مرا ببخشد...
قلبم مثل يك تكه يخ است
نه ..... مثل آتش
آه ه ه....
با تمام وجود مي تپد با آتش خاطراتش
مي ايستد به ياد روز هاي بدون او....
چگونه ميتوانم به زبان آرم....روز هاي بدون حضور او..............
من به او بد کردم...
آری طاقت اشك هايش را ندارم
قلبم تير مي كشد...
چه با خود مي كنم؟...
چه با او مي كنم؟...
با خود نیز غریبه شدم...
دلم انگار از سنگ شده است...
خدايا سيل اشكي كه بر جوهر احساسم مي چكد چيست؟
نمی دانم چه چیزی جز عشق است؟
نمی دانم چه چيزي است به جز دوست داشتن؟
نمی دانم چه طلسمی تمام زندگی و وجودم را در بر گرفته
چرا خیلی وقت است از آینه ها گریزانم/؟
با تمام وجوووود مي خواهم ناله كنم....
نالــه اي در سكوت شب....
سكوتش را ميشكنم....
تا آسمـــــــــــــان
در بازي عشق باختم...
آري او بود كه عاشق واقعي بود
من هیچوقت از دوست داشتن بویی نبرده بودم
حال من ماندم و اين دل شرمنده
من ماندم و اين اشكاي بي صدا
من ماندم و روز هاي بي حضور عشق...
چه معصومانه رفت...
بدون اصرار و تمنا...
ولي با كوله باري از غم
كوله باري بر روي كوه غمش
تمام غم هاي دنيا در قلب كوچك مهربانش...
دلم پر است...
آن قدر كه قد وسعت هفت آسمانت حرف براي گفتن دارم....
چه قدر دلم ميخواست ميتوانستم با نوازش هايم آرامش كنم....
با حرف هايم...
ولی من لیاقت هیچ یک از خوبی های او را نداشتم
ديگر حرف هايم.نوازش هايم...او را آرام نمي كند....
بر دلش مرحمي نيست....
زخمي است بر ت ك ه هاي دلــــــش...
خدايا
مي سپارمش به تو
خودت مواظب قلب كوچك پر غمش باش...
زود مي شكند...
حتـــــي
از طرف خدا...........
شرمنده ام
شرمنده ي قلبـــــــــــم
شرمنده ي او
شرمنده ي تمام عالم
شرمنده ي عـــشــقم
وقتی همه درا بسته است و پنجره ها قفل--فقط خداست که مارو میبینه
عاشق